Anker What?

susewdee!!!

Ik ben mijn de laaste dagen druk bezig geweest met het reizen, dus niet de tijd gevonden om mijn verhalen op te schrijven. Het lijkt nu al weer zo lang geleden dat ik in Vietnam was, omdat ik daarna ook nog naar Cambodja ben geweest en nu al weer op Ko San Road zit in Bangkok.

In Nha Trang in Vietnam was het niet zulk lekker weer, daarom zijn we daar gaan chillen in het Na Thrangse Kuuroord het Mud bath, Ik voelde me als een varkentje in de modder. lekker badderen in de Derrie, echt wat voor mij dus :) Naar het modderbadje kon je lekker bijkomen in het minerale bad. Alleen dit bad was echt gloeiend heet, we zijn daar dus lekker met zijn vieren out gegaan van de hitte ;) een sauna is er niks bij.
Nadat we een beetje bijgekomen waren van de hitte dachten we lekker te gaan zwemmen in het zwembad. Vol goede moet dook ik in het zwembad, niet wetend dat ook het zwembad zo'n 40 graden was, dus dat duiken dan niet de beste optie is.
We hadden dus geluk dat het regende, want in de hitte is een warm zwembad als dat denk ik niet uit te houden.

De volgende dag hadden we geluk, DE ZON SCHEEN. Ik wist niet hoe snel ik mijn spullen moest pakken en me te instaleren op het strand, na al die regen kon mijn huidje wel een beetje kleur gebruiken.
Na het dagje strand, mocht ik weer lekker de nachtbus in op naar Saigon.

Saigon is de grootste stad in het zuiden van Vietnam. In Saigon is het duidelijk te merken dat dit gedeelde van Vietnam een stuk rijker is dan het Noorden. De bewooners noemen de stad Saigon, maar op de kaart staat Ho Chi Mhin.
We zijn in de stad eerst naar het oorlogs museum geweest. Het museum bestond vooral uit foto's en verhalen uit de oorlog, het is onvoorstelbaar wat daar allemaal gebeurd is 30 jaar geleden. Het het is onvoorstelbaar hoeveel je hieruit nog terug ziet in het dagelijkse straatbeeld van Vietnam. Na het bezoek aan het museum was ik helemaal van slag. Ik ben eerst maar even een borrel gaan drinken voordat ik mijn tocht door Saigon voortzette.
Na de borrel kwamen we op het geweldige idee om een scooter te huren en op zoek te gaan naar de Tunnels die gebruikt werden in de oorlog. Volgens de lonely Planet was het 15km vanuit de stad.
Dat leken we precies te gaan halen, en dan konden we onze paspoorten optijd ophalen bij de ambassade.
Het verkeer in Saigon is echt een Chaos, ze hebben er net zoveel verkeersregels als in Hanoi.
En Aziaten vervoeren echt alles op de scooter. Alles waar wij een vrachtwagen voor gebruiken, proberen de Aziaten of het ook op de scooter past.
Ik was echt doodsbang op de scooter, begon gelijk spijt te krijgen dat we een scooter hadden gehuurd. In Azie geld vooral het recht van de sterkste, en verstand op nul en gaan. Eigenlijk moet je gewoon proberen zo min mogelijk na te denken.
Na 2 uur rijden waren we nog niet bij de Tunnels, dus konden we niks anders doen dan maar weer omdraaien en terug gaan naar Saigon.
Begon het ook nog eens te stort regenen... dus kwamen we zeiknat aan in Saigon :) ons hele plan was letterlijk in het Water gevallen.

Vanuit Saigon ben ik doorgereist naar Cambodja. In Cambodja ben ik gelijk naar Siem reap gegaan.
Cambodja is een groot verschil met Vietnam. In Cambodja heerst heel veel armoede, en dat zie je overal in terug.
Ik vond het reizen in Cambodja erg moeilijk, zeker als je kijkt naar de kinderen. Het is moeilijk om te zien dat de kinderen aan het werk zijn. En dan al de kinderen die bedelen voor geld. Je beseft dan heel goed dat je van geluk mag spreken als je in het westen geboren wordt.

In Siem reap draait eigenlijk alles om de tempels van Ankor.
En dan vooral Ankor Wat. Het is echt geweldig hoe groot die tempels zijn.
De tempels van Ankerwat zijn moeilijk te beschrijven. Eigenlijk moet je er geweest zijn om te zien hoe indrukwekkend de tempels zijn. Als ik het beschrijf kan ik het niet uitleggen, en een foto laat ook niet zien hoe het in het echt is.
We zijn 2 dagen naar de tempels gegaan.
De eerste dag zijn we met de Tuk tuk gegaan. We wilde de zonsopgang zien bij de tempels van Anker wat. Dus we moesten vroeg uit de veren. Om 5 uur kwam de tuk tuk ons halen bij het hostel. Het was jammer dat het een klein beetje bewolkt was, maar ondanks dat was het prachtig om te zien. Ankerwat is de grootste tempel van de wereld, de tempel is echt enorm.
We zijn daarna met de tuk tuk over het hele terein gegaan. Over het hele terrein zijn zoveel tempels dat je ze met geen mogelijkheid allemaal kunt zien op een dag.

De 2e dag zijn we lekker gezond op de fiets gegaan. Dit viel niet mee na het stapavondje van de dag ervoor. We kwamen daarom wat stroefjes op gang, maar na een uurtje fietsen viel het allemaal wel weer mee. Dit keer zijn we gebleven tot de zonsondergang, we zijn die gaan bekijken bij een tempel op de heuvel, hierdoor kon je heel ver kijken. Het was echt geweldig.
Alleen toen kwam het lastige stuk, nu moesten we in het donker op de fiets terug. Zonder licht, zonder lantarenpalen en de weg is niet te vergelijken met een weg in Nederland.
Dit was dus weer een avontuur op zich.

Nu weer een bus verder, ben ik weer in Thailand op kho San Road. Op naar het volgende avondtuur!